“Als we in de toekomst wetenschappers en ingenieurs willen, moeten we net zo veel aandacht besteden aan meisjes als aan jongens.” – Sally Ride
Kellie Gerardi is een astronaut, onderzoeker en populaire wetenschapscommunicator. Op 2 november 2023 vloog Kellie naar de ruimte als payload-specialist op de Galactic 05-onderzoeksmissie met Virgin Galactic, waarbij ze gezondheidszorg- en thermodynamische vloeistofexperimenten uitvoerde namens het International Institute for Astronautical Sciences (IIAS).
Kellie is een gepassioneerde wetenschapscommunicator met een trouwe aanhang van meer dan één miljoen volgers op haar sociale platforms (@kelliegerardi). Ze is de auteur van de geprezen kinderboekenserie LUNA MUNA, die in 2023 werd voorgelezen vanuit het Internationale Ruimtestation ISS. Ze woont in Jupiter, Florida, met haar man en hun dochter Delta V.
Ter ere van Internationale Vrouwendag (IWD) hebben we met Kellie gepraat over hoe ze is gekomen waar ze is en wat IWD voor haar betekent.
Neem ons mee terug naar het begin! Wanneer wist je dat je astronaut wilde worden?
Ik ben opgegroeid in Jupiter, Florida (heel toepasselijk voor iemand met mijn passies) en had altijd veel blootstelling aan bemande ruimtevaart; Space Shuttle-vluchten waren een deel van mijn kindertijd en adolescentie, en het was ongelooflijk inspirerend om op de eerste rij te zitten voor de laatste grens. Ik ben altijd erg missiegericht geweest en wilde de wereld veranderen. Naarmate ik ouder werd, zocht ik mensen en organisaties die daar niet hun ogen voor draaiden. Ik was gepassioneerd over het uitbreiden van de voetafdruk van de mensheid in het zonnestelsel en creëerde een carrière in de commerciële ruimtevaartindustrie om toegang tot de ruimte te democratiseren en de economische sfeer van de aarde uit te breiden.
Hoe kwam je pad naar de ruimte als payload-specialist tot stand?
Mijn doel is altijd geweest om toegang tot de ruimte te openen voor een nieuwe generatie wetenschappers en burgers. En mijn uiteindelijke carrièrepad leidde me naar het werken aan elk aspect van die zoektocht – op het gebied van ruimtebeleid, regelgevingshervorming, herbruikbare rakettechnologie, defensie en nationale veiligheid, en uiteindelijk microgravitatieonderzoek met het International Institute for Astronautical Sciences (IIAS).
We hebben jarenlang onderzoekscampagnes uitgevoerd met paraboolvluchten hier op aarde, waaronder met de National Research Council of Canada en het Canadian Space Agency, maar ons doel was altijd om onze onderzoekers naar de ruimte te sturen, waar onze experimenten kunnen profiteren van blootstelling aan microzwaartekracht gedurende langere tijd.
IIAS maakte geschiedenis toen ze mij aankondigden als ‘s werelds eerste door de industrie gesponsorde onderzoeker die gecontracteerd werd om te vliegen met een commercieel ruimtevaartuig, waarbij ik belast was met het uitvoeren van onze gezondheidszorg- en vloeistofexperimenten in de unieke omgeving van de ruimte. En dat is precies wat ik afgelopen november kon doen toen ik naar de ruimte vloog als payload-specialist op de Galactic 05-onderzoeksmissie met Virgin Galactic, die hun ruimtevaartuigcabine transformeerde in een wetenschapslab voor onze missie.
Kun je delen hoe het was toen je je eerste ruimtereis maakte?
Ik voelde me ongelooflijk goed getraind voor de wetenschappelijke aspecten van mijn ruimtevlucht en wist precies wat ik kon verwachten, maar achteraf realiseerde ik me dat niets me echt had kunnen voorbereiden op de diepte van het zien van planeet Aarde met mijn eigen ogen. Ik was absoluut verbijsterd. We hebben allemaal foto’s gezien van de Aarde vanuit de ruimte, en velen vanaf veel verder dan ik was, maar het verschil voor mij was het echt ervaren als een planeet tussen andere planeten. Ik zal het nooit vergeten.
De reflecties van Carl Sagan waren top of mind voor mij toen ik terug kon kijken naar onze thuisplaneet: het raakte me dat ik keek naar alles wat ik ooit heb gekend of liefgehad, naar elke mens die ooit heeft geleefd. Als ik eerlijk ben, verwerk ik het nog steeds. Ik weet niet of ik het ooit helemaal onder woorden kan brengen. Het was een intens emotionele ervaring en die emotionele verzadiging duurt nog steeds maanden na. Ik geloof echt dat veel van onze problemen kunnen worden opgelost als meer leiders dit perspectief zouden kunnen hebben. Ik hoop dat dat in onze toekomst ligt.
Je hebt gezegd dat het dankzij de steun van je ouders is dat je bent gekomen waar je nu bent. Kun je daar meer over vertellen? En waarom is het zo belangrijk voor ouders om hun kinderen te steunen in hun dromen?
Mijn ouders zijn altijd mijn grootste supporters geweest. Beiden hebben ongelooflijke tegenslagen overwonnen in hun eigen kindertijd, en ze goten hun hoop en dromen in mij, koesterden mijn passies en nieuwsgierigheden en bouwden mijn zelfvertrouwen van jongs af aan op. Ze hebben me mijn hele jeugd ervan overtuigd dat ik in staat was om naar al mijn dromen te reiken, en ik heb mijn volwassenheid besteed aan het bewijzen dat ze gelijk hadden. We maken grapjes dat ik hun aanmoedigingen van “reik naar de sterren!” veel te letterlijk nam. Als moeder doe ik nu mijn best om die grenzeloze mentaliteit door te geven aan mijn dochter Delta.
Vanaf maart 2023 hebben minder dan 100 vrouwen in de geschiedenis in de ruimte gevlogen. Hoe voel je je als je die statistiek leest? Hoe kunnen we dat veranderen?
Een van de eerste honderd vrouwen in de geschiedenis zijn die naar de ruimte vliegen, en een van de slechts een handvol moeders, is ongelooflijk nederig. Het is de eer van mijn leven om een van hen te zijn, maar nu begint het echte werk: helpen om de deur wijd open te zetten voor commerciële bemande ruimtevaart – omdat de beperking altijd toegang is geweest en geen bekwaamheid. Het is ongelooflijk dat ik uiteindelijk zelf door die deur kon lopen als astronaut, maar mijn ultieme doel is om hem open te houden voor iedereen die volgt. Dat is de echte beloning.
Ik geloof dat de ruimte het gedeelde verleden en de gedeelde toekomst van de mensheid is en ik ben altijd gemotiveerd geweest om toegang tot de ruimte te democratiseren voor de volgende generatie – niet alleen voor onderzoekers zoals ikzelf, maar voor burgers van alle disciplines. Ik geloof dat onze volgende grote stap de talenten van kunstenaars, ingenieurs en iedereen daartussenin zal vereisen.
Waarom is het belangrijk voor vrouwen om deel te nemen aan het ruimteprogramma?
Voor mij heeft de ruimte altijd het absolute beste van de mensheid vertegenwoordigd, en de hoop dat we het heden kunnen overleven zodat de volgende generaties in de toekomst kunnen leven. Die toekomst is niet gegarandeerd, maar ik ben ervan overtuigd dat het binnen ons bereik ligt. We staan nog steeds aan het allereerste begin van de reis van de mensheid in de ruimte. We hebben onze eerste kleine stapjes gezet, en we hebben alle hulp nodig voor onze volgende grote sprongen. Ik ben enthousiast om te zien dat de vertegenwoordiging toeneemt – op basis van geslacht, ras, nationaliteit.
Om het in perspectief te plaatsen: als we het hebben over ruimteverkenning en ruimtekolonisatie, bespreken we echt de toekomst van de menselijke soort. Een van mijn favoriete citaten vat het perfect samen: “er zijn geen passagiers op Ruimteschip Aarde. We zijn allemaal bemanning.” Dus mijn hoop is dat iedereen zijn eigen manier vindt om bij te dragen aan die toekomst.
Oké. Tampons in de ruimte. Je hebt een video gemaakt waarin je hierover praat en je moet ons meer vertellen. HOE plan je dat?!
Ongesteld worden net voor mijn ruimtevlucht was het grote “eigen schuld dikke bult” moment van mijn leven. Een paar weken voor mijn ruimtevlucht had ik een domme virale video gemaakt waarin ik grapte dat NASA ooit aan Sally Ride had gevraagd of 100 tampons het juiste aantal zou zijn voor haar zeven dagen durende ruimtevlucht. De grap was echter op mij, want mijn eigen cyclus kwam meer dan een week te vroeg, en werd plotseling een onverwacht probleem waar ik rekening mee moest houden op vluchtdag.
Omdat mijn cycli meestal regelmatig zijn, was ik niet van plan om het te hebben voor mijn vlucht, en zou ik anders anticonceptie hebben gebruikt om het uit te stellen tot na mijn ruimtevlucht. De impact was niet enorm, gewoon pech en vervelend. Maar nee, omgaan met mijn menstruatie stond niet op mijn vision board van meisjesachtige dromen over naar de ruimte vliegen!
Ik heb gezien dat je een van je berichten hebt gereageerd op kritiek dat je geen kinderen had moeten krijgen als je een carrière wilde. Wat is jouw reactie op deze kritiek en hoe zou je andere werkende moeders zoals jij aanmoedigen?
De mindset dat je identiteit en dromen permanent worden afgekapt met zwangerschap is voor mij onvoorstelbaar, en het is niet de toekomst die ik voor mijn dochter wil. Delta’s moeder worden liet mijn dromen helderder branden en mijn gevoel van doelgroei zoveel dieper, gevoed door de hoop dat we onze tijd kunnen overleven zodat haar generatie in de toekomst kan leven.
De maatschappij verkoopt ons de droom dat kleine meisjes alles kunnen worden als ze maar hard genoeg werken… en dan, als ze volwassen zijn, draait ze zich om en berispt ze hen omdat ze een carrière naast het moederschap stellen. Ik voel me niet schuldig omdat ik mijn dromen nastreef. Ik voel me alleen maar dankbaar voor de kans om een voorbeeld te stellen voor mijn dochter om de verste grenzen van haar eigen potentieel te onderzoeken in dit ene kostbare leven dat ze krijgt.
Mijn baby zag me de planeet verlaten en een levenslange persoonlijke droom vervullen en dat is wat ik wil voor haar toekomst. Aan alle missiegedreven jonge vrouwen die opmerkingen ontvangen die je doen twijfelen of je ooit een carrière en gezin kunt combineren, of moeders die zich schuldig voelen op de dagen wanneer die weegschalen niet in evenwicht zijn: luister er niet naar. Als je geen levensadvies zou zoeken bij die mensen, neem dan geen levenskritiek van hen aan.
Je hebt ook twee boeken geschreven! Wat was de inspiratie erachter?
Ja! Mijn LUNA MUNA kinderboekenserie begon als een reeks bedtijdverhalen voor mijn eigen dochter. Toen ik zwanger was en onze kinderkamerplanken vulde met boeken, waren bijna alle hoofdpersonages in de ruimteboeken jongens. En toen Delta een peuter was, hield ze van de ruimte, maar trok ze meer naar boeken die sprankelen en roze zijn, zoals Pinkalicious of Fancy Nancy. Ik wilde een serie maken die paste bij de vele interesses van mijn dochter en kinderen liet zien dat ruimte en glitter en glans en meisjesachtigheid allemaal thema’s zijn die perfect samengaan, en zo werd het personage van toekomstige astronaut Luna Muna en haar sprankelende ruimtehelm geboren!
De reactie op de serie was ongelooflijk, en een echt bewijs van het markttekort dat daar bestond. Ik vind het geweldig om kinderen verkleed te zien als Luna Muna voor Boekenkarakterdagen en Halloween, en om te zien hoe ze zich identificeren met de serie. Grappig genoeg werden Luna Muna’s astronautendromen in het echte leven werkelijkheid en versloeg ze me eigenlijk naar de ruimte! Het boek werd in het voorjaar van 2023 voorgelezen vanuit het Internationale Ruimtestation als onderdeel van de wereldwijde STEAM-outreachactiviteiten van de bemanning, slechts een paar maanden voor mijn eigen ruimtevlucht!
Wat betekent Internationale Vrouwendag voor jou?
Elke Internationale Vrouwendag denk ik na over de ongelooflijke maatschappelijke vooruitgang die we hebben geboekt in de afgelopen generaties, en de vastberadenheid om ons nog verder te duwen naar een rechtvaardige toekomst. Ik ben vervuld van dankbaarheid voor alle vrouwelijke pioniers ter wereld die toegang en kansen herdefiniëren voor de volgende generatie.
Het meest lonende aspect van mijn eigen reis is zeker geweest om het te ervaren door de ogen van mijn 6-jarige dochter Delta. We hebben minder dan 100 vrouwelijke astronauten gehad, maar in de gedachten van Delta is naar de ruimte vliegen gewoon iets wat moeders doen! Ze zal opgroeien in de wetenschap dat zelfs de hemel geen grens is. Het is ook een krachtige herinnering aan hoeveel er kan veranderen in slechts één generatie. Toen mijn moeder werd geboren, waren er nog geen mensen in de ruimte geweest. En toen ze opgroeide, waren vrouwen niet in aanmerking gekomen.
Slechts één generatie later zag ze haar dochter de sterren bereiken en zag ze haar kleindochter het als vanzelfsprekend beschouwen. Het is een paradigmaverschuiving en ik ben vervuld van opwinding voor de generatie van Delta. Ik hoop dat ik de toekomst die zij erft zal zien, maar ik voel me zo gelukkig dat ik er op de een of andere manier aan kan bijdragen.
Je bent erg open over je hele leven op sociale media – van werk tot onvruchtbaarheid. Waarom is het voor jou belangrijk om zo open en eerlijk te delen?
Zichtbare en toegankelijke vertegenwoordiging is voor mij enorm belangrijk. Ik had de beste plekken in de zaal voor de laatste grens toen ik opgroeide in Zuid-Florida, maar het was voor mij niet duidelijk hoe ik daar deel van kon uitmaken. Ik deel mijn leven en reis op sociale media omdat het een nieuw pad uitspelt voor een nieuwe generatie, en het zet een naam op een gezicht en details op een droom die soms ver weg kan voelen. Het is zo motiverend om te weten dat mijn platform een katalysator kan zijn voor mensen om de limiet van hun eigen bekwaamheid en verbeelding aan te passen.
Moeder zijn is ook een groot deel van mijn identiteit, en zichtbare vertegenwoordiging van het moederschap in de ruimtevaartindustrie is erg belangrijk voor me, vooral omdat maar een handjevol moeders ooit naar de ruimte zijn gevlogen. Dit is een deel van de reden waarom ik zoveel persoonlijke aspecten van mijn leven op sociale media deel – ik wil elke missiegedreven jonge vrouw bereiken die twijfelt of ze ooit een carrière en gezin kan combineren (je kunt het!) en ik wil moeders geruststellen die zich schuldig voelen op de dagen of weken wanneer die weegschalen niet helemaal in balans zijn.
Naast de hoogtepunten in het leven en de carrière, voel ik ook de drang om de dieptepunten te delen, waaronder de laatste zes jaar van mijn strijd met terugkerende miskramen en secundaire onvruchtbaarheid. Vrouwengezondheidsonderwerpen kunnen zo taboe zijn, en ik ben op een punt in mijn leven gekomen waar ik mijn gesprek liever in het openbaar voer. Vruchtbaarheidsproblemen en zwangerschapsverlies kunnen zo’n isolerende ervaring zijn, ondanks hun prevalentie, en ik wil helpen een licht te werpen op problemen die zo veel vrouwen ervaren. Elke dag navigeren miljoenen vrouwen door deze fysieke en emotionele strijd terwijl ze toch op elke mogelijke manier klaarstaan voor hun gezinnen, hun banen en hun gemeenschappen. Ik wil dat ze gezien worden en weten dat ze niet alleen zijn.
Is er nog iets dat je voor alle vrouwen daarbuiten wilt toevoegen?
Blijf trouw aan jezelf en dim je glans nooit. Terwijl ik me voorbereidde op mijn vlucht, bleef ik reflecteren op hoe weinig vrouwen we hebben gezien in deze rollen. Het was voor mij heel belangrijk om mijn persoonlijkheid of vrouwelijkheid niet af te zwakken in een poging om te voldoen aan een beeld van wat iemand anders dacht dat een astronaut of een vrouw in STEM eruit zou moeten zien – ik wilde mijn volledige zelf naar de ruimte brengen en mijn dochter laten zien dat jezelf zijn altijd genoeg is. Ik verscheen als mijn authentieke zelf – wetenschap bedrijvend in de ruimte met een volledige make-up en een pols vol vriendschapsarmbanden, en ik zou het niet anders willen hebben.
——
We zijn zo dankbaar voor Kellie dat ze de tijd heeft genomen om met ons te praten! Je kunt meer lezen over haar onderzoeksexperimenten hier en op de hoogte blijven van alles wat ze doet op Instagram @kelliegerardi
